Schepen van Afvalbeleid loopt stage bij de vuilkar in Schoten: “Ik mag blijven, zei de baas”

Schepen van Afvalbeleid Christof Victor (N-VA) bracht een namiddagje door op één van de gemeentelijke vuilniskarren. Hij toonde achteraf zijn respect voor de mannen die deze job elke dag doen door hen te trakteren op een pak friet.

Nog tot 8 juni vieren ze ook in Schoten de Week van het Afvalteam, voor het eerst in het voorjaar. Christof Victor, vanaf deze legislatuur bevoegd voor onder meer alles wat met huisvuil te maken heeft, stelde zelf voor om een dag stage te lopen bij zijn dienst. Hij meldde zich aan bij de ploeg van chauffeur Tim. Die is dagelijks op pad met de vrachtwagen om containers restafval en gft te ledigen. In tegenstelling tot de meeste anderen gemeenten, organiseert Schoten die inzameling nog altijd op eigen houtje en niet via Igean.

In de plaats van zijn klassiek lichtblauw hemd, trok de ingenieur een oranje overall aan en handschoenen. “Ik beschik gelukkig over een goede conditie. Dat was ook nodig. Want het gaat vooruit bij onze mannen en het is best pittig werk. Met de geuroverlast viel het mee en ook de reacties van soms ongeduldige andere weggebruikers bleven uit. Het was gelukkig een kalme namiddag zodat we konden doorwerken”, getuigt Victor.

Frietjes

Samen met zijn gelegenheidscollega’s stelde de schepen vast dat één dame op z’n ronde afval aanbood dat niet conform de regels was. “De planken en andere spullen die ze dacht te kunnen meegeven met ons, hoorden duidelijk thuis bij het grof vuil of in de houtcontainer op het recyclagepark. Het deed me plezier dat ik haar daar achteraf nog teruggezien heb toen ze alles netjes kwam aanbieden”, getuigt de afvalschepen.

Voor hij onder de douche ging om het Schotens stof en de onwelriekende geuren van zich af te spoelen, trakteerde hij de medewerkers van de afvalploeg eerst nog op een frietje. Een van de containers in De Breker werd hiervoor snel even aan de kant gezet om het frietkraam te laten parkeren. Christof Victor: “Ik kreeg achteraf te horen van m’n ‘chef’ dat ik snel bijleer. Ik mag blijven zei hij.” (Lacht)

Bron: Nieuwsblad online: Jan Auman